Реферат: Внешнеполитические предпосылки воссоединения Западной Беларуси в СССР

Гэтае пытанне абмярковывалася, у асноўным, на працягу двухбаковых англа-савецкіх перамоў. Савеці бок прапаноўваў прыняць у якасці мяжы “лінію Керзана” (была устаноўленая ў 1919 г. краінамі Антанты), якая супадала б з этнаграфічнай мяжой польскага народа і праходзіла па лініі Гродна–Ялоўка–Няміраў–Брэст–Дарагуст–Усцілуг на ўсход ад Грубешава, праз Крылоў, далей на захад Равы Рускай, на ўсход Перамышля да Карпат. Пасля пацяглай дыскусіі па пытанну, У.Чэрчыль згадзіўся на ўсталяванне усходняй мяжы Польшсы па “лініі Керзана”, а заходняй – па “лінні ракі Одэр”. Такім чынам было прызнана права народаў Заходняй Беларусі і Заходняй Украіны заставацца ў складзе СССР.[28]

У ходзе барацьбы палякаў з германскай акупацыяй у Польшчы ўзнікла народная нацыянальная ўлада – Краёва рада народава. 21 ліпеня 1944 ёй быў заснаваны Польскі камітэт нацыянальнага вызвалення (ПКНВ), які з’яўляўся выканаўчым органам Рады. Ён быў падтрыманы СССР, але не прызнаваўся ні польскім эмігрантсім ўрадам, ні ЗША, ні Англіяй. Але дзякуючы пазіцыі савецкага ўрада эмігрантскі польскі урад Мікалайчыка быў вымушаны пайскі на кантакты з ПКНВ і ў жніўні 1944 г. ў Маскве распачаліся перамовы між эмігранцкім польскім ўрадам і ПКНВ. У кастрычніку яны былі працягнуты з удзелам Сталіна і Чэрчыля . На іх Мікалайчык працягваў патрабаваць заходнебеларускія і заходнеўкаінскія землі, але ПКНВ гэтыя патрабаванні не падтрымалў, як не адпавядаючыя нацыянальнаму прынцыпу. СССР заняў такую ж пазіцыю.[29]

Тым не меньш, урад Мікалайчыка, пры падтрымцы ЗША і Англіі, працягваў патрабаваць землі Заходняй Беларусі і Украіны. Таму пытанне аб усходняй мяжы Польшчы зноў стала прадметам дыскусіі на Крымскай канферэнцыі кіраўнікоў саюзных дзяржаў. У выніку працяглага абмеркавання быў прыняты савекі праект па Польшчы. Савецка польская мяжа была вызначана па нацыянальнаму прызнаку т.е. па “лініі Керзана”, з адступленнем ад яе ў некаторых раёнах на 5-8 км на карысць Польчшы.[30]

Такім чынам было вырашана пытанне аб ўсходняй мяжы Польшчы. Але галоўнае, што канчтковае міравое прызнанне атрымаў факт уз’яднанні Заходняй Беларусі з БССР, якое пачалося 17 вераня 1939 г з аперацыі Чырвонай Арміі і было замацавана дэкларацыяй Нарднага схода Заходняй Беларусі, і законам “Аб уз’яднанні Заходняй Беларусі з БССР” які прынала сесія ВС БССР 12 снежня 1939 г.

[1]

[2]

[3] История внешней политики СССР. Т. 1. 1917-1945 гг. М. 1976. С. 283, 284.

[4]

[5]

[6] Bergman A. Najlepszy sojuznik Hitlera. Londyn, 1981, S.12.

[7] Gregorowicz S. Polska –ZSRR: stosunki polityczne. 1925-1939. Warszawa, 1995, S. 153.

[8] Gregorowicz S. Polska –ZSRR: stosunki polityczne. 1925-1939. Warszawa, 1995, S. 165-166.

[9] Turlejska M. Pok przed kleska: 1.09.1938-1.09.1939. Warszawa, 1965, S. 400.

[10] Документы внешней политики. 1939 год. Т. 22. Кн. 1. М. 1992. С. 357.

[11] СССР в борьбе за мир накануне Второй мировой войны (сентябрь 1938 - август 1939 гг.). Документы и материалы. М. 1971. С. 82.

[12] Там жа. С. 171.

[13] Zmowa: IV rozbior Polski. Warszawa, 1990, S.47.

[14] Lojek J. Agresja 17 wrzesnia 1939. Warszawa, 1990, S.19.

[15] Bergman A. Najlepszy sojuznik Hitlera. Londyn, 1981, S.25

[16] Документы внешней политики, 1939 год. т.22, книга первая, М., 1992, с.618-619.

[17] История внешней политики СССР. Т. 1, С. 391.

[18] Россия. ХХ век. Документы. 1941 г. В 2-х кн. Кн. 2. М. 1998. С. 576.

[19] «Спадчына», 1994, №1, с.84.

[20] Россия. ХХ век. Документы. 1941 г. В 2-х кн. Кн. 2. М. 1998. С. 578.

[21] Gregorowicz S. Polska –ZSRR: stosunki polityczne. 1925-1939. Warszawa, 1995, S. 207.

[22] «Правда», 1939, 14 сентября.

[23] ПарсаданаваВ. Польша, Германия и СССР между 23 августа и 28 сентября 1939 // Вопросы истории, 1997, №7, С.21.

[24]

[25] Документы и материалы по истории советско-польских отношений, Т.4, Москва, 1973, С.178.