Реферат: Лексіка беларускай мовы

Ціхі чалавек – спакойны, смірны.

Ціхі чалавек – слабы, нячутны.

Некаторыя рады сінанімічных слоў складаюцца са слоў і спалучэнняў слоў:

Драмаць – кляваць носам.

Мала – як кот наплакаў.

Сінонімы ўзніклі пры абазначэнні аднаго і таго ж прадмета з’явы, прыметы, паняцця. Выкарыстоўваюцца:

а) агульнаўжывальныя і дыялектныя словы:

падасінавік – асавік

авадзень – здрок

б) агульнаўжывальныя і прастамоўныя:

валасы – кудлы

барабаншчык – бубнач

в) словы сучаснай мовы і ўстарэлыя словы:

канікулы – вакацыі

лоб – чало

г) спрадвечнабеларускія і запазычаныя словы:

прыстаўка – прэфікс змена – эвалюцыя

адлегласць – дыстанцыя важны – актуальны.

Сінонімы бываюць:

а) семантычныя – якія адрозніваюцца сэнсавым адценнем:

вялікі – агромісты – гіганцкі

б) стылістычныя – адрозніваюцца рознай стылістычнай афарбоўкай (выкарыстоўваюцца ў розных стылях):

маланка – бліскаўка

бегемот – гіпапатам.

Кантэкстуальныя – словы, якія з’яўляюцца сінанімічнымі толькі ў пэўным кантэксце:

1. Раптам адтуль упаў мне ў вочы нясцерпны яркі сноп святла.

2. Зноў ляціць угору святло майго ліхтарыка.

3. І зноў адтуль, у адказ, меч святла.

Антонімы – словы з супрацьлеглым значэннем: