Реферат: Роля айчынных СМІ у публічнай палітыцы
Дзяржаўныя сродкі масавай інфармацыі выконваюць сваю ролю, на мой погляд. І выконваюць яе вельмі добра. Да насельніцтва даводзіцца інфармацыя аб усіх дасягненнях і ажыццяўленні праграм Урада, зацверджаных на Усебеларускім сходзе, дзяржаўныя тэлеканалы пакрываюць усю тэррыторыю рэспублікі Беларусь, што дазваляе дзяржаўным СМІ дастаўляць патрэбную інфармацыю адначасова па ўсёй краіне. У краіне выходзяць дзесяткі тысяч газет, часопісаў, іншых друкаваных выданняў тыраж якіх складае мільёны экзэмпляраў. Насельніцтва Беларусі мае доступ да інтэрнэту, дзе таксама можа атрымаць патрэбную інфармацыю.
З гэтага пункту гледжання дзяржаўныя сродкі масавай інфармацыі адпавядаюць агульнасусветным стандартам: існуе шырокая сетка масавых каналаў перадачы інфармацыі, яна даходзіць да насельніцтва ў пэўны тэрмін.
Аднак, як і ў любой аўтарытарнай краіне, у Беларусі існуе праблема, якая заключаецца ў тым, што падаўляючую большасць інфармацыі народу пастаўляе ўлада выкарыстоўваючы пры гэтым СМІ, тым больш інфармацыя, што пастаўляецца народу адлюстроўвае ў асноўным пазіцыю дзеючай правячай эліты, ці як яе можна назваць пазіцыю кіруючых кадраў краіны. Можна канстатаваць той факт, што незалежныя сродкі масавай інфармацыі складаюць менш за 1 адсотак ад усёй колькасці каналаў пастаўкі інфармацыі народу. З гэтага можна зрабіць выснову, што ў грамадстве пануе праўладнае бачанне ўсіх праблем і працэсаў, якія праходзяць у РБ, што надае пэўную палітычную папулярнасць дзеючаму кіраўніку краіны. Дзяржава ўкладае велізарныя сродкі ў медыа сферу і атрымоўвае значныя «дывідэнды».
Моцная улада мае шмат плюсаў, аднак фарміруя сістэму інфармавання насельніцтва гэтым чынам, дзяржава пазбаўляе сябе такога, кшталту люстэрка, і атрымоўвае няпоўную карціну сваіх дзеянняў, бо больш німа адкуль чэрпаць інфармацыю аб самой сябе, акрамя як з прэсы. У выніку дзяржава атрымоўвае аднабаковую выяву сваёй дзейнасці, што безумоўна адмоўным чынам уплывае на эффектыўнасць кіравання і прыняцця кіраўнічых рашэнняў.
Таксама ўціск на незалежныя крыніцы, інтэрнэт вызывае адмоўную рэакцыю некаторай часткі насельніцтва. Хоць гэтая частка не з’яўляецца большай, але ўлада, у спробах замацаваць сваю моц і папулярнасць можа страціць пэўны працэнт падтрымкі насельніцтва.
Вышэй пералічаныя адмоўныя фактары сферы інфармавання насельніцтва таксама наносяць удар па міжнароднаму аўтарытэту краіны і яе кіраўніцтва. У спробе яшчэ больш замацаваць і павысіць папулярнасць і падтрымку народа, улада можа страціць аўтарытэт.
Парушэнне правоў чалавека ў сферы інфармавання насельніцтва, парушэнне свабоды на атрыманне інфармацыі таксама адмоўна адбіваецца на дзяржаве.
У заключэнні сваёй працы я б хацеў сказаць наступнае. Можна яшчэ прыводзіць некаторыя дробныя прыклады, але тэма працы не патрабуе такога велізарнага аб’ему дробнай інфармацыі.
Для азначэння ролю беларускіх сродкаў масавай інфармацыі хопіць тых фактаў, якія былі напісаны вышэй.
Таму, на маю думку, можна даваць адказ на пытанне, пастаўленае ў самым пачатку працы і заложанае ў тэме. Так чым жа з’яўляюцца СМІ ў нашай краіне, у дачыненні да беларускай мадэлі публічнай палітыкі? Мая думка абапіраецца на ўсе, што напісана ў гэтай працы. На мой погляд, СМІ ў Рэспубліцы Беларусь гэта паслухмяны інструмент ўлады, за выключэннем некаторых незалежных інфармацыйных крыніц. Дзяржаўныя СМІ вельмі добра выконваюць сваю работу, але не тую, якую ёй прадпісваюць сусветныя стандарты, а тую, якую дае ім дзяржава. Таму шлях да пастраення дэмакратычнай, моцнай краіны ляжыць і праз рэфармаванне сферы масавай інфармацыі.
Не будзе праведзена рэформа сістэмы інфармавання народа – не будзе тады і дэмакратыі, галоснасці, свабоды, саблюдзення правоў чалавека, а будзе застой і перш за ўсё ў палітычнай сферы. Таму ад сродкаў масавай інфармацыі залежыць магчымасць пастраення сапраўднай дэмакратычнай дзяржавы і можна азначыць яе будучую ролю: падмурак пастраення сапраўднай моцнай дэмакратычнай, прававой дзяржавы.