Реферат: Творчасць Кузьмы Чорнага і сусветны мастацкі вопыт

Акрамя таго, абодва пісьменнікі прызнавалі ўплыў на сваё творчае станаўленне Ф. Дастаеўскага, аўтара “новай мастацкай мадэлi свету, у якой многiя з асноўных момантаў старой мастацкай формы атрымалi карэннае пераасэнсаванне”.

Пераемнасць з Ф. Дастаеўскiм асаблiва адчувальная ў раннi перыяд творчасцi К.Чорнага (зборнiкi апавяданняў “Пачуццi”, “Хвоi гавораць”, раман “Сястра”). На наступных этапах Ф. Дастаеўскi становiцца для К. Чорнага субяседнiкам i апанентам, прыхаваная палемiка з Ф. Дастаеўскiм, як давёў А. Адамовiч, складае другi i трэцi план у яго творах.

Вызначальнае ў Ф. Дастаеўскага – вывучэнне чалавека праз прызму iдэй, даследаванне ўплыву пэўнай iдэi на розум i паводзiны чалавека. Фiласофскi пошук у раманах рускага празаiка адбываецца ў сферы самасвядомасцi героя. Па сутнасцi, галоўным прадметам выяўлення, галоўным героем твора i становiцца самасвядомасць. I К. Гамсуна i К. Чорнага прыцягваў псiхалагiзм Ф. Дастаеўскага, складаны духоўны пошук яго герояў.

Аднак, калі заслугі К. Гамсуна ў пашырэнні выяўленчых магчымасцей мастацкай прозы, яго роля ў трансфармацыі мастацкага мыслення з'яўляюцца агульнапрызнанымі, то неспрыяльны гістарычны кон Беларусі адбіўся і на лёсе яе творцаў: на жаль, заслугі К. Чорнага не атрымалі еўрапейскага прызнання, хаця набыткі яго бясспрэчныя.

К. Гамсун лічыцца адным з найбольш выдатных і выразных прадстаўнікоў літаратурнага імпрэсіянізму. Рысы імпрэсіянізму прысутнічаюць і ў мастацкай структуры твораў К. Чорнага. Апісанні навакольнай рэчаіснасці, людзей, прадметаў знешняга свету прасякнуты ў К. Гамсуна і К. Чорнага асабістым пачуццём, перажываннем, бачаннем. Свет у іх творах паўстае насычаным колерамі, пахамі, фарбамі. Празаікі перадаюць уласныя ўражанні, адчуванні, шматграннасць і багацце непасрэдных уяўленняў. Адсюль і гэткі лірызм, настраёвасць іх твораў. Важкую ролю адыгрывае мастацкая дэталь. К. Гамсун і К. Чорны перадаюць імгненныя пачуцці, уражанні. Як вядома, менавiта iмпрэсiянiзму лiтаратура абавязана ўвагай да пераменлiвых чалавечых настрояў, нюансаў i адценняў пачуццяў. Па словах А. Еўнiной, “iмпрэсiянiзм у лiтаратуры з'яўляецца паглыбленнем цi пэўнай формай пiсьма, якая ўлiчвае зноўку адкрытыя, падсвядомыя, рухомыя i ледзь улоўныя настроi i адчуваннi…”.

Героям пісьменнікаў уласціва нейкая непасрэднасць бачання, пранікнёнасць у быццё. Яны жывуць адным жыццём з прыродай, адчуваюць яе стан як свой уласны. Сам празаiк у лiсце да сябра пiсаў: “Я адчуваю крывёю, што знаходжуся ў духоўнай сувязi з iсным, са стыхiяй”. Такое глыбокае пранікненне ў прыродны свет абумовіла і маляўнічасць светабачання. Творы К. Гамсуна і К. Чорнага вылучаюцца разнастайнасцю, багаццем фарбаў пры ўзнаўленні навакольнага асяроддзя. Сюжэтная пабудова раманаў К. Гамсуна “Голад”, “Мiстэрыi”, “Пан”, “Вiкторыя”, рамана К. Чорнага “Сястра”, апавяданняў са зборнiкаў “Пачуццi”, “Хвоi гавораць” таксама наблiжана да iмпрэсiянiстычнай. Акцэнт у гэтых творах зроблены на выяўленнi пачуццяў i перажыванняў чалавека. Дзеянне, як правiла, не адыгрывае значнай ролi.

Мы ўжо сказалі пра быццёвасць мыслення празаікаў, падрабязнасць у апісаннях знешнепобытавага свету. А, як вядома, менавіта імкненне да максімальна праўдзівага ўзнаўлення рэчаіснасці вылучае творчасць імпрэсіяністаў.

Сказанае вышэй сведчыць пра выключны мастацкi i духоўны патэнцыял творчасцi нашага класiка К. Чорнага.

1.5 К. Чорны і руская літаратура

Л. Талстому лiтаратурная практыка абавязана пашырэннем прынцыпаў i прыёмаў выяўлення, значным паглыбленнем фiласофскага гу?