Помогите пожалуйста перевести, СРОЧНО НАДО!!!! Мен лы Отан соысы басталан кннен бері бір ана моншаа барып жремін. Оны араылауына да, кірлеуіне де, кейде сааттап кттіретін кезе

Помогите пожалуйста перевести, СРОЧНО НАДО!!!! Мен лы Отан соысы басталан кннен бері бір ана моншаа барып жремін. Оны араылауына да, кірлеуіне де, кейде сааттап кттіретін кезе гіне де бойым йреніп кетіпті. Баса моншалардан маан мны ыстыы да ысты сезіледі. - Спірга бар ма? – деймін йыр шалына.Ол маан: – ба! – дейді. Шынында «бар» да демейді, «ба» да демейді, мен естіп – білмеген бір дауысты дыбыса апарып соады. - Веник есть? – деймін орыс шалына.- Ол маан: – есть! – дейді.- Сыпырты бар ма? – деймін едуір жаса келіп алан мосал азаа. Ол ндемей ана сыпырты келіп береді. Билет он бес тиын, сыпырты он тиын. Моншада осыдан баса не бар сз боларлы? Мен осы сз аздыа йреніп кеткенім сонша, баса моншалара барым келмейді. Тим… Тимоша… Ким… Симка… Дим… Димка… осыны брі бір-а адамны аты. Оны шын атын ешкім білмейді. Мен зім сраан емеспін. Бл тыриан ары, денсаулыы ыл стінде, оымаан, жмыскер адам. Жааы ндемей ана сыпырты келіп береді дегенім осы кісі.- Оден! – дейді ол моншаны ішкі есігін ашып, алдыы залда кезек кткен адамдара. Бл оны бір адам кірсін дегені. - Назат! – дейді, біреуді орнына екі адам кіріп бара жатса. – Назат! Кезегімен кірсе, билетіді алады, орныды крсетеді, сыпырты сраса, – береді. Сырт айналып жре береді.- Оден! Бл тоя жеп крмеген, ызыа киініп крмеген, жасынан – а німсіз ебектен аса алмаан сорлы адам. зі де «оден», кпті бірі емес, жалыздарды бірі.Бір кні ол маан жаыныра келіп: - Аай, он сом ашаыз бар ма! Керек еді, – деді ыржиып.Ширек асыр ішінде маан тіл атаны да осы, ширек асыр ішінде мені бетіме тура арааны да осы. Мен барымды бердім. Алды. Алыс айтан жо. Содан кейін талай рет кезекте трып моншаа тсіп жрмін. Кезек тым за боланда кезексіз ткізер ме екен деп Тима – Димка – Симкаа талай жалтатадым. Біра, оны кзі маан бір тскен емес. Кезегімен ткізеді, билетімді алады, сыпырты срасам, – береді, он тиынын алады, сырт айналып кете береді. Екеумізді арамызда детке айналан амандасу да жо, танысты та жо. Аты – жн срасу да жо. Ширек асыр бойында баяы бейтаныс алпымызда келе жатырмыз. Бір кні таы да сол моншада зімізді сбелі жазушыларымызды бірі кездесіп алды. Ол мені арамды біраз сабалап берді, мен оны арасын сабалап бердім. Ол мені арамды ысылап берді, мен оны арасын ызыл – шаа ылып бердім. Енді екеуміз жайkасып отырып алып аланы жаяу сегіне кше бергенімізде Тимканы «Назат!» деген атты айайы естілді. Шешінетін жерге тіп кеткен біреуді шегіндіріп жр. – Назат! Назат! Осыан штасып бізді гімеміз де Тимкаа кшті. Мені сыбайласым Тимканы біраз ызы мінездеріне кездескен екен. Бір жолы Тимкадан сыпырты аланда бір бес тиын, екі ш тиынды берген екен, Тимка бір тиынын айырып беріпті… Мен жолдасыма з басымнан кешкен жоарыдаы гімені айттым. Кінсіз – кінратсыз кліп алды. Клкі аятала бергенде сыбайласым маан шыл брылып - Сен бл гімені маан неге айтып отырсы? лде мені де арыз сраым келіп отыранын сезіне алды ба? – деді. - Жо, сен арыз сраушы ма еді? Отыз баспа таба кітабы баспада жатан жо па? - Бес ай кешігіп шыайын деп тр. - Пожалуйста, анша керек еді? - Екі жз. - Болады. Ерте соа кет! - Біра, мен мына моншашыа сап жз таныстытан ажырасып кетеді екен деп орыпа. Кітабым шыан кні келіп беремін. - Болды.