Реферат: Іміджмэйкінг у дыскрэдытацыйных тэхналогій
- Змяненне спосабу асвятлення негатыўнай інфармацыі;
- Змяненне «навінавага» кантэксту ахопленага негатыву (напрыклад, з недакладнай інфармацыяй);
- Арганізацыя контрслухов, уцечкі інфармацыі;
- Стварэнне версіі здарэння;
- Адцягненне мас на больш цікавыя тэмы.(6),(4)
Адлюстраванне «франтальнай атакі» (6). Калі ўсё ж на кандыдата напалі ў адкрытую, трэба падаць скаргу ў выбарчую камісію і пазоў аб абароне гонару і годнасці (альбо аб абароне ад паклёпу) у суд.
1.Зніжэнне даверу выбаршчыкаў да негатыўных звестках пра сябе карысна для барацьбы з распаўсюджваннем непажаданай інфармацыі;
2.Пераклад абвінавачвання на апанента, правакаванне суперніка апраўдвацца;
3.Папраўка апанента падчас дыскусіі будзе добрым прыёмам, пры ўмове падрыхтаванасці адказаў да верагодным пытаннем.Гэтым прыёмам можна паставіць пад сумнеў кампетэнтнасць апанента;
4.Прамое абвяржэнне і тлумачэнне дзейсны метад пры вялікай колькасці фактаў;
5.Выкарыстаньне контрдовадаў.Загадзя рыхтуюцца разнастайныя тэмы для крытыкі і контрдовады.
Заключэнне
У гэтай працы была прадпрынятая спроба разабрацца ўтакой навуцы як іміджмэйкінг у тэме дыскрэдытацыйных тэхналогій. Параў на льна старая навука ў наш час прымае новае значэнне ў ходзе выбарчых кампаній. Як паказваю цьа пошні явыбары, выбаршчыкі запамінаюць не ідэіі праграмы кандыдатаў, а найбольш яркіх асоб (уласьцівасць нашага грамадскага меркавання).Запамінальны станоў чыв образ кандыдата на выбарах працуе лепш, чым яго палітычныяі дэі.
Спецыялісты ў галіне PublicRelations, якія займаюцца стварэннем іміджу, павінны валодаць вялікім наборам ведаў як у рэкламе, дызайне, паліталогіі, маркетынгу,такупсіхалогіі ісацыялогіі.
У ходзе выканання работы былі вырашаны пастаўленыя задачы: разгледжаны падыходыда пабудовы адмоўнага палітычнага іміджу, вылучаны ярозныя тыпы дыскрэдытацыйных тэхналогій, разгледжаны функцыі, структура дыскрэдытацыйных тэхналогій і метады барацьбы з імі.
Выкарыстаная літаратура
1) Шестопал Е.Б.Псіхалогія ўспрымання улады.М.2002
2) Салаўёў А.І.Паліталогія.Палітычная тэорыя і палітычныя тэхналогіі.МАспект Прэс, 2000, с.86.
3) Шестопал Е.Б.Асоба і палітыка.М., 1988
4) Гозман Л.Я., Шестопал Е.Б.Палітычная псіхалогія.М., 1996
5) Ушакова Т. Ведение политических дискуссий. М.,1995
6) Халипов,В., Халипова, Е, Шишкин,А. Выборы и власть: словарь-справочник избирателя. –М.:Изд-во «Совершенство»,1999.