Сочинения казахская сказка

Кiрпi мен қарға Ёж и ворона. Баяғыда кiрпi мен қарға дос болыпты. Давным-давно ёж и ворона друзьями были. Бiр күнi кiрпi қарғаға келдi. Однажды ёж к вороне пришёл. – Қарға, менiң тоным жаман, тiкенек. Сенiң тоның жақсы, жұмсақ, үлпiлдек. Маған тоныңды бершi. – Ворона, моя шуба плохая, колючая. Твоя шуба хорошая, мягкая, пушистая. Мне свою шубу дай, пожалуйста. – Ал мен не киемiн? – А я что одену? – Сен менiң тонымды киесiң. – А ты мою шубу оденешь. – Жарайды, – дедi қарға. – Хорошо, – сказала ворона. Олар тондарды айырбастады. Они шубами поменялись. Бiрақ кiрпi алма жинай алмады, түлкiден қорғана алмады. Ал қарға ұша алмады. Кiрпi қайтадан қарғаға келдi. Но ёж яблоки собирать не мог, от лисы защищаться не мог. А ворона летать не могла. Ёж снова к вороне пришёл. – Қарға, менiң тоным жақсы екен. Мен алма жинай алмаймын, түлкiден қорғана алмаймын. – Ворона, моя собственная шуба хорошая, оказывается. Я яблоки собирать не могу, от лисы защищаться не могу. – Ал мен ұша алмаймын, барлық қарғалар менен қашады. – А я летать не могу, все вороны от меня убегают (избегают меня) . Әркiмнiң өз тоны өзiне жақсы. Каждому своя шуба хороша.