Тагдыр туралы шыгарма керек еды

Адам тағдыры өз қолында, алайда көп кездерде жағдайдың дамуына қарай кей кездері тағыр солай бет алып кете барады, оны өзгертуге дәрменсіздік етеміз, осындай кезде адам өзіне_өзі сенім артып, басқа түссе баспақшыл болып, тағдырдың тәлкегіне түспей қасқайып нұрлы болашаққа бет алсақ қандай жақсы? ! кей-кейде бұған дәрмен жетпей қалады! көңіл құлазиды! ми ашиды, жан күйзеледі! көкірек мұңға толып, еріксіз көз жастарыңды көл етіп, көз жастың бөгетсіз ағуына жол бересің!«Жазмыштан озмыш жоқ» дейді екен. Бәлкім біздер көбінде тағдыр дегенде қайғы-қасырет шеккен кезде қана ойлап, көңіренеміз. . . Сұм тағдар, осылай жазылған ба деп. Алайде біздер қуанып, шаттаған кезде жәнеде солай «Тағдырым осылай» деп жатармыз ба? менше ол кезде ол тек ұмыт дүние ғана. . . Мынау үміт дүниесі ғой, сол себепті де қалайда болмасын қуана асқақ арманға үміткер болуда тұр. Әрине адам өмірінің бәрі-бәріде ойлағанындай бола бермейді. Соғанда қанағат, имандылық, бардың қадырын білмек деген қасиеттер аталған сыяқты. Деседе тағдыр пешенеге алдын ала жазылды деген күннің өзінде де ол тек пенденің өз басы, өз жұрысның ритымымен жүзеге асып отыр. Соғанда қолыңда деген сөздер айтылса керек. Деседе тағдырға көнумен бірге ұмытлмақ керек. Көндім деп көсілмеу керек.