Контрольная работа: У. Караткевіч: паэт – мастак – пясняр

4) гэта абуджэнне і ўзбагачэнне ў паэтычнай форме гістарычнай памяці беларускага народа, пошук у духоўнай атмасферы “сівой мінуўшчыны”, тых маральных каштоўнасцей, што і сёння ўзбагачаюць і мацуюць нацыянальную самасвядомасць беларусаў, фарміруюць яе ў непарыўным адзінстве з сусветнай мастацкай культурай, развіццём інтарнацыянальных і патрыятычных якасцей людзей, ухваленне дружбы і супрацоўніцтва паміж народамі як асновы для станаўлення і развіцця высокай культуры міжнацыянальных адносін.

У.Караткевіч шукае свае падыходы да захавання чалавека.

Бачачы шматпланавасць і шматаспектнасць тэмы, ён ставіць перад сабой ўсё новыя і новыя пытанні, якія вядуць паэтычную думку шляхам пранікнення ў сутнасць жыцця чалавека, складанасць яго маральнага і духоўнага свету, дазваляюць спасцігнуць матывы яго паводзін, дзеянняў і учынкаў. Таму зразумелай становіцца максімальная дыдактыка У.Караткевіча, яго адносіны і патрабаванні да Чалавечай Асобы, галоўнае з якіх і заключаецца ў неабходнасці “зберагаць годнае і вялікае старое. Ствараць годнае і вялікае новае. Толькі годнае. Толькі вялікае. Гэта вызначальная рыса паэзіі паэзіі У.Караткевіча.”

Паэтычны аналіз узаемазалежнасці паміж паняццямі Чалавек – Народ – Радзіма, размова з чытачом аб нашых спрадвечных маральных каштоўнасцях, сцвярджэнне гераічнага пачатку ў народным характары ў творах, прысвечаных народным заступнікам, будуць яшчэ больш адчувальныя і зразумелыя, калі разглядаць іх у непрырыўнай сувязі з творамі, што прысвечаны роднай Беларусі, і, у першую чаргу, такімі, як “Беларуская песня”, “На Беларусі бог жыве”, “Старажытны беларус”, “Беларускае мінулае”, “Матчына душа”.

Нязносны гонар тым, што робім сёння.Дулю!

Вазьмі ў звычай, сын герояў і багоў,

Не пагарджаць святым сваім мінулым,

А заслужыць яшчэ, і вартым быць яго.

“Беларускае мінулае” [4, 289]

Праз творчасць паэта праходзіць тэма адказнасці кожнага чалавека за шчасце і лёс іншых людзей і ўсяго чалавецтва.Тэма шматпланавая і шматаспектная:

- ад ахвяравання ў імя жыцця каханага чалавека

Мой разлік быў тонкі і верны.

Пра каханых заўсёды маўчаць.

Ты бачыш я паміраю. Канец. Крычы не крычы.

Любы мой, любы мой, любы…

Маўчы, неадменна маўчы…

Дзеля вечнага, добрага шчасця,

Што будзе над нашай зямлёй.

“Партызанская балада” [ 4, 17]

– да разумення шчасця радзімы як свайго асабістага шчасця

Недзе поруч ляжалі дарогі,

Кліч кахання ляцеў ад ніў,

Але ён не кахаў нікога,

Бо занадта краіну любіў.

“Нявесце Каліноўскага” [4,234]

- ад барацьбы кангалезскага народа за сваю незалежнасць(“Буслы вучаць дзяцей”) – да адлюстравання мужнасці і гераізму байцоў “нябачнага фронту”(“Разведчык”).

Для раскрыцця гэтай тэмы паэт выкарыстоўвае шырокі арсенал паэтычных прыёмаў – баладныя матывы, лірычныя звароты, фальклорныя традыцыі.

Гуманізм, любоў да людзей і чалавеканенавісніцтва у творах паэта пераплятаюцца:

Суайчыннік!