1деңгей страница 139 6 класс

Адам атызға бір туп гул отырғызды. Қунарлы жерге отырғызылған гул куннен-кунге тамырларын жайып, гулдене бастады. Ол мөп-мөлдір суды, куннін көзін, тап-таза ауаны жақсы көреді. Бір куні: -Эй, сен көп асқақтама. Мен тірі турғанда, сен өмірге келгеніне өкінетін боласын,-деген шөкілдеген дыбыс шыққан жаққа Гул лезде қарайды. Қараса, ускынсыз, солып қалған гулді көреді. Оны халық "арам шөп" деп атап кеткен. Гул: -Жабырқама, сабыр ет. "Жақсы сөз-жарым ырыс" деп халық бекер айтпаған. Гулдін айтқаны рас болып шығады. Келесі куні бір бала келіп солып қалған шөпті суарып, арам шөптерін жулады. Содан кейін Шөп қулпырып шыға келеді.