Напишыце канец рассказу "Незагойная рана "

Яна сядзела каля гэтага абеліска яшчэ хвілін 40... На яе вачыма накатываліся слёзы. І тут...наступіў той самы момант,які так чакала старая Тэкля. За яе спіной хтось ці прамовіў "маці". У жанчыны застукала сэрца, па шчоках прабяжалі слёзы і разам зніклі, як і тыя пісьма, што калісь ці пісаў ей сын: яны прыходзілі і знікалі, больш іх не было . Маці абярнулася і ўбачыла Васільку: ён стаяў нерухома, за тыя 16гадоў ен вельмі змяніўся. Тэкля сказала толькі адно слова:жыў! Абняла яго так крэпка, што і у самой пачала бплець рука... Прайшоў тыдзень. Тэкля жыла разам з сынам. Да гэтага моманту яны так і не нагаварыліся, бо не бачыліся цэлых 16 гадоў.