Жер-ана туралы өлеңдер

Өмірге келдім, сені көрдім, туған жер, Ең алғаш рет кіндік қаным тамған жер. Өтті сенде қуанышты әр күнім, Топырағыңда асыр салып, шалқыдым. Ыстық маған жусаның да, жерің де, Тең келер саған жоқ қой ауыл елім де. Ыстық маған жерде жатқан әр тасың, Туған жерім менің панам болғасын. Туған жерім шер тарқасар сырласым, Туған жерім қайғымды айтар мұңдасым. Керек кезде тасымен де сөйлесер, Туған жерім менің мәңгі жолдасым. Қызық маған сенде өткен бар күнім, Айта берсең көп қой оның барлығын. Шегіне жетпес жер секілді боласың, Сездірмейсің туған жердің тарлығын. Дегенімен, 8000-дай халықты, Құшағыңа сыйдырып-ақ кетесің. Керек болса, ең ең деген алыпты, Туған жерім сәбиіңдей етесің. Сенде ана, ал біз сенің перзентің, Сенің, міне, топырағыңда бой жеттім. Сондықтан да әр жеріңе гүл егіп, Қоқыстардан тазалау ол-міндетім.