Курсовая работа: Разлік аб’емнага гідраулічнага прывада

дзе р_с - сапраўдны ціск рабочай вадкасці ў гідрацыліндры;

р_к = (2-5) МПа – кантактны ціск, які ўзнікае пры мантажы ўшчыльнення;

f=0,1-0,13 - каэфіцыент трэння.

Р_тр1,2 =3,14*0.032*0.007*(2.7*10⁶ +3*10⁶ )*0,11=441 Н

Ніжэй прыведзена схема ўшчыльнення.

Мал.1

1.4 Вызначэнне агульнага ККДз гідрацыліндра

Агульны ККДз гідрацыліндра вызначаецца па формуле

η_ц =η_а η_г η_м (1.13)

дзе η_ц – аб’емны ККДз, велічыня якога залежць ад тыпу ушчыльнення поршня (пры ўшчыльненні металічнымі кольцамі η_а =0,98-0,99); η_г - гідраўлічны ККДз, прымаем роўны 1 (таму што скорасці руху вадкасці ў гідрацыліндрах вельмі малыя); η_м - механічны ККДз, які улічвае страты намагання на пераадоленне сіл трэння пры ўшчыльненні поршня і штока.

Велічыня механічнага ККДз вызначаецца па формуле

η_м =Р/Р_аг (1.14)

дзе Р - зададзенае карыснае намаганне; Р_аг – агульнае намаганне, якое вызначаецца па залежнасці:

Р_аг =Р+Р_тр.п +Р_тр.ш. (1.15)

дзе Р_тр.п - сіла трэння пры ўшчыльненні поршня; Р_тр.ш - сіла трэння пры ўшчыльненні штока.

Р_аг1,2 =9000+385.7+441=9827 кН

η_М1,2 =9000/9827=0.92

ηц1,2=0.98*1*0.92=0.9.

3 улікам знойдзенай велічыні механічнага ККДз неабходна вызначыцьрабочы ціск у цыліндры, якім неабходна карыстацца пры далейшых разліках:

Р_ц =Р_аг /S=Р_с /η_м (1.16)

Р_ц1,2 =9827/0,00332=3 МПа

дзе s- рабочая плошча роуная – 0.00332 м² .

2. ВЫБАР РАБОЧАЙ ВАДКАСТI

У гідрапрыводзе рабочая вадкасць з’яўляецца энерганосьбітам, дзякуючы якому ўстанаўліваецца сувязь паміж помпай і гідрарухавіком (гідрацыліндрам). Акрамя гэтага рабочая вадкасць забяспечвае ахалоджванне пары трэння і адвод ад іх цяпла, а таксама змазку рухомых злементаў гідрапрывода. У час работы гідрапрывода на паверхнях, якія труцца паміж сабой, ствараецца плёнка вадкасці, якая выключае магчымасць прамога кантакту слізготнай пары. Таму рабочая вадкасць павінна валодаць добрай змазваючай здольнасцю, не павінна змяняць свой хімічны састаў пры эксплуатацыі, быць механічна чыстай, валодаць аптымальнай вязкасцю, якая забяспечвае малыя ўцечкі і страты ціску на пераадольванне гідраўлічных супраціўленняў.

У гідрапрыводах прымяняюць рабочыя вадкасці на нафтавай аснове, вадамасленыя эмульсіі, сумесі і сінтэтычныя вадкасці. Выбар тыпу рабочай вадкасці вызначаецца дыяпазонам рабочых тэмператур, ціскам у гідрасістэме, скарасцямі руху выхадных звенняў гідрарухавікоў, канструкцыйнымі матэрыяламі і матэрыя-ламі ўшчыльненняў, асаблівасцямі, эксплуатацыі (на адкрытым па-ветры ці ў закрытым памяшканні, умовамі захавання машын у час перарываў у рабоце, магчымасцю абваднення і засмечвання рабо-чай вадкасці і г.д.).

Асноўным крытэрыем, які вызначае магчымасць прымянення вадкасці, з'яўляецца адпаведнасць вязкасці рабочаму ціску і тэмпературы эксплуатацыі гідрапрывода. Пры завышэнні значэння вязкасці павялічваюцца страты ціску; калі вязкасць недастатковая - павялічваюцца страты і перацечкі рабочай вадкасці.

З табліцы выбіраем масла I-20 з вязкасцю пры t=50С =20мм/с ,шчыльнасцю =890 кг/м, тэмпература застывання - 20С, тэмпературай успышкі 170С.

У адпаведнасці з зададзенай тэмпературай эксплуатацыі (t=50°С) рабочай вадкасці вызначаюць яе кінематычную вязкасць па формуле: