Сказка Алдар косе на казахском языке сказка не большая

айлакер Алдар-ораққа бір ауылда тұрды. Көздер бас оның өткір болды, аяқ аспа-жалап, қолдар қағілез, ал ақыл тағы қағілез. Алдар-ораққа және күлкіге айналдыр- сүйді, айрықша мақұлықпен және бақылдармен. Байлық бас оның болма-, бірақ айламен ол емес ретті себе майлы қойдың түскі асына шығарды. Жатыр-бай адаммен қызғаншақ және ақылсыз болды. Стада бас оның кесек-кесек: баста таң болды есептеу баста-, ал зауалды аяқтайды. Әлдеқандай Алдар-ораққа және: оған деген келді айт- - абзал бай, екі рубля бас менің болады, ал әмиян бол-. Аралаймын, ұста- ақшалар қолда - қол шаршады. Мен осы ақшалардан серпіл- қалаймын. Ма сен маған көмектеспейсің?көмектесемін! - бай қуантты. - ғана айт. маған үшін какого-нибудь кері козленка екі рубля сат-, - Алдар-ораққа айтады. Ойланды, бай: "ал не ж ойланды, сату" болады. Арық хроменького козленка стаде аулаған, сәл тірі, нешінші всего-то екі күн өлерше қалды, қарамастан және Алдару ораққа :әпереді - міне ал-, тым және обал арзан тапсыр-. Жақсы козленок. Давай екі рубля!