Сценарий Тэкля к сыну

Ужо здалёку вiдаць вежы цэркваӯ i касцёлаӯ, якiя золатам у небе адлiваюцца. Вось i гоман горада даходзiць да яе вушэй… Скора ӯжо спраӯдзiцца яе апошняе жаданне… У старых вочах блiснуӯ радасны аганёк... - Нiчога, у сына адпачну. Старыя косцi выпрастаю!.. Вось пачалiся цёмныя вулiцы шумнага, як бы ашалёнага горада… Тут ужо Тэкля збiлася з толку. Не ведала, куды павярнуцца, у каго дапытвацца. Рамiзнiк чуць не пераехаӯ яе. Страшна… Адважылася яна папытацца аднаго, другога, дзе тут яе сын жыве? - А як дайcцi да Лаӯрука, да сыночка майго? - Гэта вельмi смешна! Лаӯрук не твой сын, бо ён вельмi вядомы! - Мы слыхалi, што яго мацi загiнула многа гадоӯ назад! - Вось, вазьмi рублiк i iдзi далей. …………………. Такiм чынам, людзi давялi яе да гарадавога… Той пачаӯ распытвацца. - Аб якiм сыне ты гаворыш? Хто ён, гэты твой Лаӯрук? Нiчога не дазнаӯшыся, завёӯ яе ӯ вучастак. Там яна переначавала. Назаӯтра, даведаушыся хто гэта яе сын, адвялi да яго. ……………… Тэкля пачала стукацца ӯ дзверы, пакуль хтосьцi не адчынiӯ. - Iдзi, iдзi! Няма пакою ад гэтых жабракоӯ… - Пусцеце… Я да сына свайго, да Лаӯрука!!! - Да сына!?!?! Да Лаӯурэнцiя Кiпрыянавiча? - Ага! Да яго! Я мацi яго. …………. Тут сабралiся слугi i пачалi шушукацца i распытвацца. - Да як жа так? - Лаӯрэнцiй Кiпрыянавiч сын яе? …………….. Тым часам адчынiлiся дзверы з другой стараны i ӯвайшоӯ малады пан. - Лаӯрочок, сыночак мой! – як непрытомная кiнулася да яго Тэкля. – Роднен… Пан пачырванеӯ, паглядзеӯ на слугу ды крыкнуӯ.... - Чаму вы пускаеце ӯ пакоi розных жабрачак шалёных?! Iдзi, iдзi! Я цябе.. не ведаю! - А сынок мой, а Лаӯручок ты мой! Маткi сваёй не пазнаешь?! Гэта ж... Лаӯрук стукнуӯ дзверамi и пайшоӯ у другiя пакоi. Тэкля апынулася на тратуары каля варот. За ёй адчынiлiся дзверы. Гэта быӯ слуга пана. Ён кiнуй ёй 3 рублi i сказаӯ. - Ад пана! Яна не пачула любвi у гэтым падарунку….. Некалькi трохрублёвых паперак прылiплi да тратуару…