Тұманбай Молдағалиев любой стих пжл))

     Тұманбай Молдағалиев Ана Құлайын деп бара жатам құлдырап, Көңілім жүдеп, көзім алды бұлдырап, Сол кезде бір ән естимін жақыннан, Аққан бұлақ секілденген сылдырап. Есім жиып, өз бойымды тік ұстап, Тіршіліктің әуенімен тыныстап, Сергимін де, сезім гүлін құлпыртам, Кел дегендей болады бір күміс бақ.. Сөндім-ау деп, өлдім-ау деп ышқынып, Қалған кезде бойымдағы күш бұғып, Сөнбейсің деп дауыстайды анашым, Мен орнымнан жығыламын үш тұрып. Ойнап шығам содан кейін құрақтай, Жарқылдаймын жүрегімді жылатпай, Мүмкін,мүмкін ана махаббаты шығар бұл, Мені сүйеп келе жатқан құлатпай.

посвящается врачам глазного отделения областной больницы Алле Леонидовне Марковой и Ольге Михайловне Стадник В бору бранились до рассвета, Дров наломали, кучу веток. И все о том, что в когти льва Попала чья-то голова! В тот же день и тем же летом Ворона сыр стащила где-то. Чтоб не пропал продукт на зиму, У волка отняла корзину. На ель усевшись, прохрипела: «Завистникам какое дело? Я целый день над ним корпела, Отличный сыр, и вам нет дела!» Но распустив язык как жало, Змея на дерево вползала, Шипела, гневно угрожала, «Отдай!» — вещуний сказала.