Курсовая работа: Стылёвыя асаблівасці лірычнай прозы Ул. Караткевіча
Уводзіны
1. Лірычная проза: праблемы вызначэння
1.1. Дэфініцыя і спецыфіка паняцця “лірычная проза”
1.2. Традыцыі лірычнай прозы ў беларускай літаратуры
2. Стылёвыя асаблівасці лірычнай прозы Ул. Караткевіча
2.1. Эсэ
2.2. Нарысы
Заключэнне
Спіс выкарыстанай літаратуры
Уводзіны
Прыдзе дзень, і мяне не будзе.
А свет не застанецца без слоў.
...Прыдзе дзень, і мяне не будзе.
Але будзе вечнай зямная цеплыня.
...А на цёплай зямлі ў буркатлівых галубоў
лапкі ў векі вякоў будуць каралавымі.
Ул. Караткевіч “Подыхі продкаў”
Уладзімір Караткевіч – аўтар знакавы для ўсёй беларускай літаратуры. Сваімі “Каласамі…”, “Паляваннем…”, “Хрыстом…” ён даў магчымасць беларускаму народу адчуць гістарычную сувязь з продкамі, што так часта гублялася, абудзіў нацынальную годнасць, любоў да сваёй краіны, якую сам аддана любіў.
Талент Караткевіча шматгранны. Пачынаў як паэт, моцны, арыгінальны, разважлівы, глыбокі. Пасля яго выклікала на дуэль проза. Апавяданні, нарысы, эсэ, казкі, раманы – і ўсё непаўторнае, дынамічнае, філасофска-глыбокае. А яшчэ драматургія і публіцыстыка. Проза падпарадкоўвалася яму, нібы паслухмяны сабачка. А ён трэніраваў яго і трэніраваў, не даючы застойвацца на месцы.
З багатых літаратурных традыцый Караткевіча выйшлі такія сучасныя аўтары, як Л. Дайнека, В. Іпатава, Ул. Арлоў, А. Наварыч і інш. Для ўсіх іх, мяркуючы па творах, прыкладам і ідэалам быў ён.
Крытыкі ўжо даўно разабралі па цаглінках усю творчую спадчыну Уладзіміра Сямёнавіча. Ацэньваліся гістарызм яго раманаў, лірычнасць яго вершаў, стылістыка твораў і г.д.
Здавалася б, даследаваць творчасць Караткевіча ўжо няварта ды і непатрэбна: усё зроблена і так.
Аднак Уладзімір Сямёнавіч, паўтаруся, валодаў шматгранным талентам, таму не ўсе аспекты яго творчасці даследаваны грунтоўна і паслядоўна.
Напрыклад, многія даследчыкі выдзяляюць тэрмін “лірычная проза”. Такі жанр прысутнічае і ў творчасці Ул. Караткевіча, а вось якія творы адносяцца да лірычнай прозы – пытанне, што патрабуе дэталёвага вывучэння, разгляду таксама патрабуюць і яе моўна-стылёвыя асаблівасці.
Такім чынам, прадметам дадзенай курсавой працы з’яўляецца лірычная проза Ул. Караткевіча, аб’ектам – моўна-стылёвыя асаблівасці гэтай лірычнай прозы.
Мэта курсавой працы –вызначыць моўна-стылёвыя асаблівасці лірычнай прозы Ул. Караткевіча.
Для дасягнення пастаўленай мэты вырашаліся наступныя задачы :
- прааналізаваць лірычныя творы Ул. Караткевіча з моўна-стылёвага пункту гледжання;
- супаставіць моўныя і стылёвыя сродкі розных жанраў лірычнай прозы аўтара.
- выявіць адметнасці аўтарскага стылю і мовы ў кожным з іх;
- акрэсліць адметныя асаблівасці стылю і мовы лірычнай прозы Ул. Караткевіча.
Навізна работы заключаецца ў распрацоўцы праблемы моўна-стылёвых асаблівасцяў лірычнай прозы Ул. Караткевіча. У ходзе распрацоўкі тэмы выкарыстоўваліся наступныя метады даследавання:
- апісальны і яго прыём − назіранне, − каб адзначыць прыкметныя асаблівасці мовы твораў;
- супастаўляльны − выявіць падабенствы і адрозненні моўна-стылёвай палітры розных жанраў лірычнай прозы ;
Паводле структуры даследаванне ўключае ўводзіны, два разделы, заключэнне, спіс выкарыстанай літаратуры. Агульны аб’ём работы − 24 старонкі.
1. Лірычная проза: праблемы вызначэння
1.1 Дэфініцыя і спецыфіка паняцця “лірычная проза”
Паэзія і проза – дзве формы мастацкага слова, якія знешне адрозніваюцца арганізацыяй, будовай мастацкай мовы: у паэзіі мова выразна дзеліцца на суразмерныя адрэзкі – вершы, у прозе – рухаецца суцэльнай плынню, што перарываецца паўзамі ў канцы сінтагмаў і сказаў. Часта кажуць, што паэзія – рытмічная мова, а проза – мова “звычайная”. Але мастацкая проза таксама валодае спецыфічным рытмам і нават бывае рытмічнай, гэта ўжо і не верш, але і не “звычайная” (немастацкая) мова.
--> ЧИТАТЬ ПОЛНОСТЬЮ <--