Сказка морозко по казахски

живало-балуандардың, — деп тұрған атам иә, екінші әйелі. Менің атамның атты қыз, қатындар болды, қызым. Барлығы біледі, өгей анасымен бірге тұрған тірі: перевернешься — бит және недовернешься — бит. Ал туған қызы бірде-бір жасайды — барлық гладят по головке: умница. Падчерица және мал поила-басындағы, отын мен суды оқиға орнына есімімді, пеш топила, оқиға орнына бор — тағы жарықта... Ештеңемен старухе емес угодишь — барлық емес, барлық көркем. Жел болса да пошумит, иә затихнет, ал ескі баба расходится — жақында уймется. Міне, өгей шеше мен ойлап тапты падчерицу күн жарықта сжить. — Вези, вези оны, шал, — дейді күйеуіне, — қайда болғың келсе, менің көз, оның ханды көрмедіңіздер! Вези оны орманға, трескучий мороз. Шал затужил, жылап жіберді, алайда істеу ештеңе, қатындар емес переспоришь. Запряг жылқы: — Елестету арман қызы, шанаға. Алып бардым бездомную орманға, свалил в сугроб астында үлкен шырша кеттім. Қыз отырады астында мақсатында келетіндерге, дірілдеп жатса, қалтырау, оның пробирает. Кенеттен, естіп — невдалеке Морозко бойынша елкам потрескивает, жаңажылдық шырша, шырша поскакивает, пощелкивает. Очутился сол шырша, оның астында девица отырады, және жоғарыдан оның былай деп сұрайды: — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? — Жылу, Морозушко, жылу, батюшка. Морозко болды төмен түсуге, күшті потрескивает, пощелкивает: — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? Тоңып қалған жоқсың ба, қызыл? Ол сәл рухын аударады: — Жылу, Морозушко, жылу, батюшка. Морозко төмен спустился, пуще затрещал, күшті защелкал: — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? Тоңып қалған жоқсың ба, қызыл? Тоңып қалған жоқсың ба, лапушка? Девица окостеневать болды, сәл-сәл тілді шевелит: — Ой, жылу, голубчик Морозушко! Мұнда Морозко сжалился үстінен девицей, окутал оның жылы шубами, отогрел пуховыми көрпелермен. Ал өгей шеше оған түб поминки справляет, кешенінде құймақ және кричит күйеуіне: — Ступай, старый хрыч, вези өз қызы хоронить! Бардым шал орманға, доезжает дейін қоса орын — большою мақсатында келетіндерге-сидит және оның қызы, көңілді, румяная, собольей шубе, барлық алтында, күмісте, және шамамен — қорап бай сыйлықтармен марапатталды. Шал қатты қуандым мақсат етіп қойған барлық жақсылық " шанаға, егіп қызы, үйге алып бардым. Ал үйдің старуха кешенінде құймақ, ал собачка астында дастархан басында: — Тяф, тяф! Старикову қызы " злате, күмістен әкетпек болды, ал старухину тұрмысқа алмайды. Старуха лақтырады оған блин: — Тявкаешь! Говори: "Старухину қызы тұрмысқа алады, ал стариковой қызының сүйегін әкетіп барады..." Ит тұрғындарды сайлауға қатысуға шақырады блин мен тағы да: — Тяф, тяф! Старикову қызы " злате, күмістен әкетпек болды, ал старухину тұрмысқа алмайды. Старуха құймақ ей кидала және била, оны собачка — өз... Кенеттен заскрипели қақпасы, дверь отворилась, оқиға орнына барады падчерица — злате-күмісте, сондай-ақ жанып. Ал оған жауапты қорабы жоғары, ауыр. Старуха глянула — қолына врозь... — Запрягай, старый хрыч, басқа жылқы! Вези, вези менің қызым орманға иә отырғыз, ал орын... Шал егіп старухину қызы да шанаға, алып бардым оны орманға сол орын, вывалил в сугроб астында жоғары мақсатында келетіндерге кеттім. Старухина қызы отырады, аш стучит. Ал Морозко орманда потрескивает, жаңажылдық шырша, шырша поскакивает, пощелкивает, старухину қызы поглядывает: — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? Ал ол оған: — Ой, студено! Емес скрипи, трещи, Морозко... Морозко болды төмен түсуге, пуще потрескивать, пощелкивать. — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? Тоңып қалған жоқсың ба, қызыл? — Ой, қол, аяқ отмерзли! Уйди, Морозко... Тағы төмен спустился Морозко, күшті приударил, затрещал, защелкал: — Тоңып қалған жоқсың ба, девица? Тоңып қалған жоқсың ба, қызыл? — Ой, мүлдем застудил! Сгинь, пропади, проклятый Морозко! Рассердился Морозко иә солай хватил, старухина қызы окостенела. Сәл жарық старуха жібереді күйеуінің: — Запрягай керісінше, старый хрыч, поезжай үшін қызымен, привези оны злате-күмісте... Шал кетіп қалды. Ал собачка астында дастархан басында: — Тяф, тяф! Старикову қызы жігіттер дипломмен, ал старухиной қызының қапта сүйегін әкетіп барады. Старуха кинула оған пирог: — Тявкаешь! Айт: "Старухину қызы" злате-күмісте әкетіп барады..." Ал собачка — барлық: — Тяф, тяф! Старикову қызы жігіттер дипломмен, ал старухиной қызының қапта сүйегін әкетіп барады... Заскрипели қақпасы, старуха кинулась қарсы алуға қызы. Рогожу отвернула, ал қызы жатыр шанамен сырғанау көктің арасы. Заголосила старуха, иә кеш. Міне, ертегі Морозко конец, а кто тыңдадым - молодец!