Контрольная работа: Канфесійная лексіка ў беларускай мове

Костел - “храм" - “хрысціянства"

Крест - “прадмет, сімвал хрысціянскага культу” - “хрысціянства".

Не толькі вялікі аб’ём канфесійнай лексікі, але і шырыня самой канфесіянальнай сферы, якая закранае духоўны і матэрыяльныя бакі чалавечай дзейнасці абумовілі спецыфічныя, складаныя адносіны ўнутры разглядаемага тэматычнага разраду. Тут назіраюцца адносіны падпарадкавання (цэлае-частка), апазіцыі (аушаўлёны - неадушаўлёны, канкрэтнае - абстрактнае), антаніміі, рода-відавая дыферэнцыяцыя.

Істотную частку найменняў складаюць устойлівыя спалучэнні слоў і апісальныя звароты, што тлумачыцца імкненнем мовы да найбольшай дакладнасці ў адлюстраванні лексічнымі сродкамі аб’ектыўнай рэчаіснасці.

Помнікам старабеларускай пісьменнасці шырока вядомы ўстойлівыя спалучэнні іменнага тыпу, галоўны кампанент якіх выражаецца субстантывам (евангелле непрестольное) [4; 18].

З’яўляючыся семантычным ядром устойлівых спалучэнняў слоў з рэлігійнай семантыкай, неакаторыя агульнаўжывальныя лексемы пераходзяць у разрад канфесіянальнай тэрміналогіі (слово судное, сосуд церковный).

Глава 2. Рэлігійная лексіка сучаснай беларускай літаратурнай мовы

2.1 Класіфікацыя рэлігійнай лексікі сучаснай беларускай мовы паводле тэматыкі

З пункту гледжання жанрава-тэматычнай класіфікацыі, пласт рэлігійнай лексікі магчыма размежаваць на некаторыя групы. Так, сабраны намі матэрыял уключае наступныя падзелы паводле тэматыкі:

1. Назвы чыноў нябеснай іерархіі (Алах, апостал, архангел, Багародзіца, багіня, Бог, дэман, д’ябал, месія). Варта таксама зазначыць, што акрамя агульнапрынятых літаратурных назваў да гэтай тэматычнай групы можна аднесці словы з народнай гаворкі (Божухна - ужываецца як форма звароту да Бога).

2. Назвы прадстаўнікоў царкоўнага (касцёльнага) кіраўніцтва, рознага роду святароў, прыслужнікаў. Дзеля размежавання адценняў лексічных значэнняў наступных лексем варта падаваць іх адразу са значэннямі, указанымі ў слоўніку:

Айцец - служыцель культу (святы айцец) - пачцівы зварот да служыцеля культ;

Бацюшка - поп, святар;

Дзяк - у праваслаўнай царкве: ніжэйшы служыцель, які не мае ступені свяшчэнства; псаломшчык.

Духоўнік - свяшчэннік, які прымае споведзь ад каго-небудзь;

Дыякан - у праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне, памочнік свяшчэнніка ў часы царкоўнай службы;

Епіскап - свяшчэнны сан у хрысціянскай царкве, таксама асоба, якая мае гэты сан;

Жрэц - 1. У старажытных рэлігіях: свяшчэннік, які вёў богаслужэнне і выконваў абрад ахвярапрынашэння;

2. - Той, хто прысвяціў сябе служэнню чаму-небудзь;

Ігумен - настаяцель праваслаўнага манастыра;

Іерэй - тое, што і свяшчэннік;

Абат - 1. Настаяцель мужчынскага каталіцкага манастыра,

2. У Францыі: каталіцкі свяшчэннік.

Акрамя названай вышэй групы слоў, лічым мэтазгодным уключыць у зазначаную групу яшчэ і наступныя лексемы:

Матушка - жонка свяшчэнніка (пападдзя);

Багаслоў - 1. Спецыяліст у галіне багаслоўя;

2. Навучэнец старэйшых класаў духоўнай семінарыі.

Таксама зафіксавана лексема, якая называе сукупнасць прадстаўнікоў царкоўнага кіраўніцтва: духавенства - служыцелі рэлігійнага культу.

У дадзенай групе звяртае на сябе ўвагу наўнасць сінанімічных лексем: матушка - пападдзя; бацюшка - поп, святар; іерэй - свяшчэннік; дзяк - псаломшчык. Важным з’яўляецца такі факт, што адно са слоў у сінанімічным радзе - запазычанае, а другое - уласнамоўнае. Паходжанне слова напрамую звязана з частотнасцю яго ўжывання ў жывой мове: відавочна, што лексема ўласнамоўнага паходжання ўжываецца часцей.

3. На базе сабранага лексічнага матэрыялу вылучаюцца таксама назвы манахаў, членаў манаскіх ордэнаў: